Even voorstellen: Roland Satterwhite

Tekst: Jasper van Vugt

Wie? Roland Satterwhite, altviool en vocalen in Tolyqyn

Uit: Berlijn 

Hoeveel? Trio

De track: 'Autobiography' 
 
Hoe zou je willen dat je muziek beschreven zou worden?
'Muziek die tijdloos wil zijn, met het gemeenschappelijke gevoel van folkmuziek en een tekstuele focus op de uitdagingen en thema’s van mens-zijn in de wereld van vandaag. Muzikaal gezien zijn we geïnspireerd door talloze traditionele muziekstijlen. Tekstueel ben ik meer beïnvloed door individuele artiesten als Stevie Wonder, Bob Dylan en Joni Mitchell.'
 
De plaat die ik nu veel luister is…
'De laatste tijd luister ik veel naar Elton John, Pat Thomas & Kwashibu Area Band en Dona Dumitru Siminică. Dona is een Roemeense zanger uit de jaren zestig en zeventig. De eerste keer dat ik zijn falset hoorde dacht ik dat het een vrouw was. De plaat waar ik naar luister is Cine Are Fată Mare.'
 
Welk genre of welk land zou je muzikaal wel eens willen verkennen (en waarom)?
'De Verenigde Staten (lacht; Satterwhite is Amerikaans). De muziek uit Roemenië, Mali, Senegal, Servië, Bulgarije, Griekenland en Argentinië hebben een snaar bij mij geraakt. Nu ben ik op een punt in mijn leven dat ik de oude, traditionele Amerikaanse muziek wil verkennen, zoals de muziek van Pete Seeger en Woody Guthrie. Cultureel gezien hoort die muziek bij mijn identiteit. Tot nu toe heb ik die kant van mezelf een beetje genegeerd.'
 
Wat vind je de grootste uitdaging binnen het muzikantenbestaan?
'Binnen de muziek is dat om mijn viool te verenigen met mijn stem en mijn composities. Daarbuiten is het om waardigheid, zingeving en een inkomen te krijgen als muzikant. Mensen zijn dol op muziek en het betekent veel voor ze, maar tegelijkertijd is het lastig om rond te komen als muzikant. Het is veel lastiger om met tegenslagen om te gaan als je niet het gevoel hebt gewaardeerd te worden als muzikant.'
 
Heb je een bepaald ritueel voordat je het podium op gaat, en zo ja, hoe ziet dat ritueel er uit?
'Jazeker; ik doe ademhalingsoefeningen waarbij ik diep inadem. Het haalt de spanning uit mijn borst en helpt mij om beter te zingen, als ik nerveus ben, maar ook als ik veel zin in het optreden heb.'
 
Waar kan je het spelen in een band mee vergelijken, wat is het moeilijkste en het leukste aan in een band spelen?
'Een relatie. Het moeilijkst is om het simpel te houden en de vlam in leven te houden die ons deed besluiten om samen te spelen. Wanneer je net begint gaat alles vanzelf en voelt het heel makkelijk. Na een paar jaar komt er een zakelijk aspect bij en vraagt het toewijding. Er komt druk bij kijken. Tegelijkertijd moet je de focus blijven leggen op de onderlinge chemie, zelfs als je zelf verandert als persoon.'
 
Hoe ga je om met tegenslagen en hoe vier je successen?
'De pandemie zorgde voor genoeg tegenslagen dit jaar. Niet kunnen optreden had een verlammend effect op mij, omdat het mij als muzikant waarde en zingeving biedt. Het betekende ook dat ik geen inkomsten had. Voorheen was ik een workaholic. Nu er minder werk was, werd ik gedwongen om te leren ontspannen. Ik begon met het luisteren naar filosofiepodcasts, zoals "Philosophize This!". Ik heb ook iets nieuws geleerd: clips maken. Vorige maand brachten we de video uit voor ons liedje "Our Love Will Reach the Sea." De clip heb ik zelf gemaakt; ik heb er een heel jaar aan gewerkt.'
 
Als je geen muzikant zou zijn geworden, wat had je dan gedaan?
'Daar heb ik vaak over nagedacht afgelopen jaar. Ik heb biologie gestudeerd, maar ik houd ervan om aan fietsen te sleutelen. Het zou dus iets zijn geweest waarbij ik met mijn handen zou werken, zoals meubels maken.'
 
Wat doe je om de muziekwereld even helemaal achter je te laten?
'Ik heb nooit het gevoel dat ik weg moet zijn van muziek, maar wel van de stress die de muziekwereld met zich meebrengt. Dan pak ik mijn viool en speel urenlang tot ik in een trance kom. Ook houd ik ervan om te gaan joggen, fietsen, vrienden te zien of naar het park te gaan voor een feestje.'