Zingen zonder zang

Tekst: Kay Krijnen

Met zijn debuutalbum 8 Songs wordt hij in de pers bejubeld als één van de beste jazz-debuten van 2018: Liran Donin, de bandleider van 1000 Boats. Daarnaast is hij een veelgevraagd bassist en speelde onder andere met Led Bib, Polar Bear, The Unthanks en Mulatu Astatke. Music Meeting zocht hem op in Londen.

Je bent bepaald geen nieuwkomer, waarom hebben we zo lang moeten wachten op je debuut?
'Ik zit in een heerlijke cirkel van touren, spelen en platen produceren. Maar om dan nog tijd te vinden om een album te maken is een uitdaging. Ik schrijf veel en die muziek moest ergens naartoe gaan. Dit album kwam dan ook op een natuurlijk manier. Er was creatief veel te zeggen en het voelde goed het nu te doen.'

Waarom heet jouw ensemble 1000 Boats?
'Het is vernoemd naar een prachtige installatie van Yayoi Kusama. Ik zag dit kunstwerk toen ik samen met mijn zoon door een museum liep en de naam is mij altijd bijgebleven. Toen ik deze band samenstelde, wist ik dan ook gelijk wat de naam zou zijn. Want behalve een kunstwerk kan het ook worden geassocieerd met reizen, het bewegen tussen continenten en misschien ook met vluchten.'

Kun je iets vertellen over jouw proces van componeren?
'Ik componeer achter de piano of de bas. Het proces gaat vanzelf en supersnel, wat heel fijn is. Het is voor mij een proces van dingen loslaten en het verhaal naar buiten brengen. Vaak begint het dan ook met een liedtekst die de melodie vormt, voor dit album schreef ik eerst de muziek en een tekst, en haalde vervolgens die tekst eruit. Al mijn nummers hebben een verhaal te vertellen, maar de interpretatie ervan is nu aan de luisteraar.'

Waarom kies je in jouw bezetting voor maar liefst twee saxofonisten?
'Naar mijn idee kan de sax het lied "zingen." Bovendien is de interactie tussen deze twee saxofonisten is heel interessant. Chris Williams en Josh Arcoleo kunnen de muziek heel goed interpreteren. Ik geef ze een melodie en ze maken er iets heel eigens van. Luister bijvoorbeeld naar het nummer "Noam, Sea and Sand." De saxen komen helemaal aan het einde en vliegen als vlinders door elkaar en over elkaar, volledig vrij van het akkoordenschema. Elke keer als ik er naar luister, klinkt het alsof ik het voor het eerst hoor.'