Cengiz Arslanpay
Van heavy metal via Turkse traditie naar een eigen idioom
Ontdekking van de Ney
De naam Cengiz Arslanpay is onmiskenbaar Turks, maar zijn jeugd bracht Cengiz vooral door in de Nederlandse bible belt, omringd door een Hollandse vriendenschaar. Gitaar en piano waren zijn eerste instrumenten, heavy metal, psychedelische rock en abstracte jazz zijn eerste muzikale liefde.
Pas tijdens een studie sound design aan het conservatorium stuitte hij bij toeval op de kanun, een oosterse variant van de citer. Pas toen die kanun – een gammel tweedehandsje – de geest gaf, kwam dankzij de tip van een vriend het instrument in beeld dat Arslanpay voorgoed tot het zijne zou nemen: de ney.
Turkse traditie als inspiratiebron
De klank van deze op het oog zo simpele rietfluit wordt volledig bepaald door adem en resonantie, iets wat cengis vanwege zijn achtergrond in geluidsontwerp meteen mateloos fascineerde. In het eigenzinnige muzikale idioom dat Arslanpay sindsdien ontwikkelt, is de Turkse traditie een rijke inspiratiebron, maar geenszins een keurslijf. Zelf zegt hij daarover: ‘Cultuur is fluïde. Mensen die vasthouden aan tradities, hebben vaak geen idee wat ze nou eigenlijk aan het conserveren zijn. Het is meestal een illusie waaraan ze zich vastklampen, iets wat eigenlijk nooit heeft bestaan. Traditie heeft voor mij alleen bestaansrecht als ze voortdurend wordt vertaald naar de eigen tijd.’
Meer ontdekken?
Cengiz Aslanpay stond in 2021 op de kleinschalige festivaleditie van Music Meeting. Maak kennis met Cengiz door te kijken en te luisteren naar het Music Meeting Concert, het Music Meeting Talks interview dat Arslanpay gaf en lees het artikel 'Traditie vraagt om vertaling naar eigen tijd.'
