Oum

Muzikaal ambassadeur met een eigen agenda

Voor veel artiesten is de eigen cultuur iets wat met de paplepel is ingegoten, maar hoewel geboren in Casablanca en opgegroeid in Marrakesh begon zangeres Oum haar Marokkaanse roots pas serieus te nemen na de nodige muzikale omzwervingen. Al op haar veertiende maakte ze indruk als solist bij het gospelkoor waar ze lid van was. Als achttienjarige stond ze op de bühne met liedjes van Aretha en Whitney.

Vervolgens toog ze naar Parijs, waar ze haar eerste schreden zette in de wereld van jazz en hip-hop. Pas nadat Oum in 2004 was teruggekeerd naar Marokko, begon ze zich te verdiepen in Berberse tradities, soefizang en de muziek van de Gnawa. In het volstrekt eigen idioom dat ze sindsdien ontwikkelde, vloeien al die stijlen naadloos samen tot een amalgaam van bedwelmende schoonheid. Hoewel ze alom wordt gezien als ambassadeur van de Marokkaanse cultuur, laat ze zich niet vangen in het keurslijf van tradities. Ze behandelt die weliswaar met respect, maar geeft er met verve een eigen draai aan. Zo weerspiegelt haar ensemble zowel qua nationaliteiten als bezetting de muzikale vrijheid die ze heeft bevochten: met enerzijds de typisch Arabische klank van de ûd, maar ook jazzgetinte bijdragen uit contrabas en trompet.

Bezetting

Oum El-Ghait Ben Essahraoui – zang
Yacir Rami – ûd
Damian Nueva Cortes – contrabas
Camille Passeri – trompet
Natascha Rogers – percussie