NES

Als een kameleon 

Nesrine Belmokh kan een keel opzetten die je de adem beneemt, om je vervolgens in te palmen met gracieus kringelend gekweel, al naar gelang het stijlpalet vereist. Alternerend tussen Arabisch idioom, jazz en pop verschiet ze niet alleen als een kameleon van (klank)kleur, maar lijkt ze zelfs te wisselen van persoonlijkheid: het ene moment fel en agressief, het volgende ingetogen en naar binnen gekeerd.

Met een bezetting van tweemaal cello en percussie lijkt het arsenaal van de groep beperkt, maar schijn bedriegt. De grote fiedel kan immers zowel diep gonzen als hemelhoog jubelen en indien nodig zelfs snerpen en krijsen. Bovendien verplicht niemand je om voortdurend de strijkstok te bedienen.

NES 

Belmokh, in Frankrijk geboren uit Algerijnse ouders, gebruikt haar cello soms als gitaar. NES, het trio dat ze vormt met mede-cellist Matthieu Saglio en percussionist David Gadea, ontstond drie jaar geleden in Valencia, waar ze elkaar ontmoetten. De argeloze toeschouwer zou kunnen denken dat Belmokh hier tweede ‘viool’ speelt, maar zodra ze tussen de coupletten door los mag, veegt ze ook strijkend de vloer met je aan. De voertalen van NES zijn Frans, Engels en Arabisch. Bijzonder detail is dat de Arabische teksten zijn geschreven door Nesrines moeder, die behalve arts ook dichteres is.

Bezetting

Nesrine Belmokh - Zang, elektrische cello
Matthieu Saglio - Cello, sampler, zang
David Gadea - Percussie